Seizoen 4

[Robin A.]

Clémence
Ik laat me meetrekken naar mijn auto.
Lucas
"Nu heb je hem!"

[Lucy Skye]

Ik zal zorgen dat je noooit meer om een lange post durft te vragen C (6) Als je een lange post wilt, dat krijg je een lange post (6) En als je nu geen inspiratie hebt voor deze of voor the next day, dan weet ik 't ook niet meer.. xD
---
Nathan
'Sorry ik hou het niet langer,' zeg ik en net voor de auto begin ik haar te zoenen. C staat tegen de auto aan en doet ondertussen, heel sneaky als je het mij vraagt, de autodeur open. Even laat ze me los. 'Niet hier midden op m'n parkeerplaats, straks ziet iemand iets nog,' zegt C en trekt me mee haar auto in. 'Zou je dat erg vinden dan?' zeg ik. Er verschijnt een glimlach op C's gezicht. 'Nee.' Ik grijns en ga weer verder met zoenen in haar nek. C slaat haar armen om me heen en laat zich helemaal opgaan in het moment, net als ik. 'TOEEEEEETTTTTTT' klinkt er ineens. 'Ik denk dat 't beter op de achterbank kan,' zeg ik als ik per ongeluk tegen de toeter aanga. 'Dat.. dat denk ik ook,' zegt C en we klimmen over de stoelen heen op de achterbank.
Brooke / E
'TOEEEEEETTTTTTT' hoor ik ineens hard. 'Hoorde jij dat ook?' vraag ik verbaasd. 'Ik hoor niksss. Ik zzzie wel wat,' zegt Lucas lachend. Als m'n hand niet vastzat in zijn broekzak, had ik hem nu een klap gegeven. 'Niet kijken naar.. naar waar je naar kijkt.. help me liever even mijn hand zit vast..' zeg ik. 'Zit je vastttt in de liefdeeee?' zegt Lucas en hij lacht. 'Ik zit wat?' zeg ik raar. 'Ik zie het well, hoe jij stiekum zo wil blijvenn staann, maar ik vind het helemaaaaal goed hoor Brookie,' zegt Lucas lachend. 'Noem me niet zo, help gewoon even!' zeg ik geïrriteerd. Lucas slaat zijn armen om mijn middel heen. 'Dat helpt niet!' roep ik boos. 'Nieett?' zegt Lucas. 'Nee, los!' zeg ik boos. 'Waatt? Te los?' zegt Lucas en drukt me stevig tegen zich aan. 'Nee ik zei dat..' stamel ik. Oh My God, wat voelt hij gespierd aan.. 'Wat zei je Brookie?' zegt Lucas lachend en laat zijn handen langzaam naar beneden glijden. 'Weet ik niet meer,' mompel ik haast in trance.
Nathan
'Je hebt dit gewoon al voorbereid,' zeg ik nep-verontwaardigd. 'Hoe bedoel je?' vraagt C wat geschrokken. 'Omdat je d'r zo lekker uit ziet, sweetie,' zeg ik en begin haar weer te zoenen. Langzaam trek ik haar bovenop me. 'Nu snap ik waarom je zo veel ruimte hebt in die afschuwelijke auto die gelukkig alleen maar voor jouzelf zou zijn,' zeg ik lachend. C kijkt me even boos aan. 'Wat? Ik kan d'r toch ook niks aan doen dat ik jouw auto niet mooi vind?' zeg ik. 'Nee, dat kan je niet, en daar ga je voor boeten,' zegt C (al vond ik 't persoonlijk niet iets dat C zou zeggen). Daarna bijt ze even op d'r lip (beter xD). 'Kom maar op,' zeg ik grijnzend.
===
Brooke / E
'Volgens mij heb ik m'n hand los..' stamel ik en houdt de sleutels omhoog. 'Volgens mij heb ik binnen een paar seconden het beest in jou los,' zegt Lucas en lacht. Iew, ik wilde niet eens weten van wie hij die uitspraak gejat had.. 'Kan je me dan eerst loslaten? Dan kan ik de deur openmaken..' zeg ik wat ongemakkelijk in deze positie. Meteen laat Lucas me los waardoor ik bijna tegen de deur aanval. 'En bedankt Lucas,' zeg ik chagrijnig en maak de deur open. 'Graag gedaan?' zegt hij lachend, alweer. Voortaan zal ik nooit meer lachen zonder daarna heel chagrijnig te worden, denk ik. 'Nou, ga maar naar binnen, de deur is open, jij bent thuis, mijn werk zit erop,' zeg ik en houd de deur voor hem open. 'Ga je niet met me mee?' vraagt hij en zet een zielig gezicht op. 'Nee, ik ga naar huis, en jij gaat nu naar binnen in jou huis,' zeg ik. 'Hey ga je mee, naar de zon en de zeeeeeeee..' begint Lucas ineens te zingen. Ik kijk hem raar aan. 'Please, stop met zingen, ga je huis in, ga slapen, of wat je dan ook in je huis wil doen,' zeg ik. 'Ik durf niet, het is eng daarr, jijj moet eerstt,' zegt Lucas. Ik zucht. 'Goed, maar daarna ga ik weer weg,' zeg ik zuchtend en loop zijn huis in en zet de lampen aan. 'Kijk, een stoel, een bank, een oeh mooie tafel! En andere meubels, niks engs aan, gezien? En waar heb je die tafel vandaan?' vraag ik dan. 'Weet ik niet, maar volgens mij ligt hij heel lekker,' zegt Lucas en loopt naar me toe. 'Uh.. Lucas.. dit is niet echt het moment om te.. nouja..' zeg ik en loop achteruit tot ik tegen de tafel aan stoot. Ineens stopt Lucas. 'Wat stom van me, ik ben je vergeten wat te drinken aan te bieden. Wat wil je hebben, schone dame?' vraagt hij. 'Niks, ik hoef niks, ik ga naar huis, dag Lucas,' zeg ik en loop naar de deur toe.
Nathan
'Dat was echt verschrikkelijk,' zeg ik hijgend en laat me op de bank vallen. 'Verschrikkelijk?' weet C nog uit te brengen. 'Ja, verschrikkelijk toen je ophield,' zeg ik grijnzend. En dus gaan we nog een keer verschrikkelijk door.
===
Brooke / E
'Maar ik heb je mijn huis nog niet laten zien!' zegt Lucas en voor ik het weet staat hij voor de deur. Wow, hij was snel.. 'Uhm.. goed.. snel dan..' stamel ik. Lucas glimlacht. 'Dit is dus de kamerr,' zegt hij en trekt me mee voor een verdere rondleiding. Na de keuken - 'kijk dit is de koelkast, er ligt kaaaasss innnn' - en daarna de badkamer - 'wil je mee in het bubbelbadd?' 'nee' 'maar het is heeel bubbeligggg' *lach* 'nee' - en de rommelkamer - 'om te rommelen' *wenkbrauwwiebel* - kwamen we aan bij zijn slaapkamer. 'The master bedroom,' zegt Lucas en laat me zijn hele slaapkamer zien. 'Heel mooi ja..' zeg ik. 'En het bed veert heeel goed, wil je voelen?' vraagt Lucas. 'Nee ik hoef niet..' stamel ik. 'Wel, veert goed, voelen *evils*,' zegt Lucas. 'O.. oke..' stamel ik wat bang door die blik van net en ga op zijn bed zitten. 'Ja.. veert heel.. goed..' zeg ik. 'Met z'n tweeën veert nog beter,' zegt Lucas.
Nathan
'Je weet me elke keer weer te verrassen,' stamel ik. Wat een vrouw.. wat een vrouw.. 'Jij niet,' zegt C en steekt haar tong uit. 'HAP,' zeg ik lachend en maak een gebaar alsof ik d'r ga bijten. 'Nee, niet doen, genade,' smeekt C. 'Te laat, prinses,' zeg ik lachend en besluit dat driemaal scheepsrecht is.
===
Brooke / E
Ik weet niet hoe het kwam. Maar ineens lag hij boven op me. Had ik iets gemist soms? Dat je zo'n rare waas hebt van onwetendheid en dan ineens ploep, ben je ergens en weet je er niks van? 'Lucas, ik denk niet dat we dit moeten doen..' stamel ik. 'Je hebt gelijk.. we moeten dit niet doen..' zegt hij. Waarom kwam dit me ergens in mijn achterhoofd zo bekend voor?.. 'Ik.. ik heb een vriendje..' zeg ik vlug. 'Welk vriendje laat zijn vriendin dan helemaal alleen op kerstavond? Als je van mij was, Brookie, was ik nu allang bij je geweest.. Dan lagen we nu naast elkaar in elkaars ogen te staren.. streelde ik door jouw prachtige bruine lokken.. bewonderde ik jouw prachtige naakte lichaam.. en zou ik zeggen dat ik nooit meer bij je weg zou gaan..' zegt Lucas. Ik krijg haast tranen in mijn ogen. 'Dat.. dat was lief..' stamel ik. Hij is dronken en nog is hij liever dan.. dan.. wat zou hij eigenlijk aan het doen zijn, Jimmy? Ik had al tijden niks van hem gehoord.. 'Hij verdient je niet Brookie,' fluistert Lucas en laat zijn handen over mijn lichaam glijden. Ik huiver even van de kou van zijn handen. 'Je lijkt wel een ijspegel, je bent ijskoud,' zeg ik en ik weet niet waarom maar ik moet lachen. En ik werd niet eens chagrijnig naar het lachen. 'Sorry, ik weet wel iets dat niet koud is,' zegt Lucas en drukt zijn lippen dan hevig op de mijne.
Nathan
'Ohja ik had gelijk, ik had zeker gelijk,' zeg ik uitgeput. 'Wat?' vraagt C die er al net zo aan toe is als mij. 'Driemaal is scheepsrecht,' zeg ik lachend. Ik sta even op. 'Wat.. wat doe je?' vraagt C. Ik pak een deken vanuit de kofferbakruimte. 'Zorgen dat je zo weer naar binnen kunt in huis zonder dat ik het prachtige uitzicht met iemand hoef te delen,' zeg ik en geef de deken aan haar. 'Wilde je hier dan niet blijven liggen?' vraagt C. Ik denk even na. 'Wat jij wil, mijn liefste,' zeg ik dan.
Brooke / E
Ik wil hem van me afduwen, maar ik doe het niet. Ik wil hem stoppen, maar ik laat hem niet stoppen. Ik wil schreeuwen, maar ik schreeuw niet. Ik wil hem terugzoenen, en ik zoen hem terug. Even laat Lucas me los. 'Ik zou jouu nooit zo behandelen, van mij krijg je de *hik* bestee kerst van je levenn,' fluistert hij en begint langzaam mijn kleren uit te trekken. 'Lucas.. nee.. nee..' stamel ik. 'Wat neeejj?' vraagt hij. 'Niet.. niet dat doen..' stamel ik. 'Wat dan welll Brookiee?' vraagt hij. 'Kus me, nog een keer, kus me,' zeg ik en Lucas doet gelijk wat ik zeg. Wat een geweldig gevoel, net precies als bij hem in het hotel.. bij de keuken.. toen ik hem zoende daar.. maar nu nog beter.. nu zoent hij ook mij.. en ik zoen hem.. en.. 'Shmmitt,' mompel ik en draai mijn hoofd weg. 'Watizzur? Geen zoenn meerr?' vraagt Lucas en begint aan mijn beha te prutsen. 'Lucas.. stop.. stop..' zeg ik. 'Waaromm?' vraagt Lucas. 'Ik moet je wat vertellen..' zeg ik. 'Kann dat niet strraaks?' vraagt hij. 'Nee. Nu.' zeg ik en ga overeind zitten en maak mijn beha weer vast. 'Maar we kunnen straakss ook pratenn, wat we net dedenn vond ik veeeell leukerr,' zegt Lucas die ook gaat zitten en over mijn rug streelt. 'Nee, dat kan niet Lucas. Dat kan niet. Ik ben.. ik ben zwanger..' stamel ik. 'Zangerr?' zegt Lucas lachend. 'Nee, Lucas. Zwanger. Z. W. A. N. G. E. R,' zeg ik en spel het woord voor hem. 'WAT?!' roept hij. 'Hèhè, je snapt het,' zeg ik zuchtend. 'Heeft die kl***z** van een vriendje van je dat aangedaan?!' zegt Lucas nu ineens boos. Blijkbaar is hij van vrolijk overgegaan naar boos.. 'Nee, nee, hij niet..' stamel ik. 'Wie dan wel? Ik zal ze eens leren van jou af te blijven en respect voor jou te hebben..' zegt Lucas. 'Nee, Lucas. Jij was het, JIJ!' zeg ik. 'Wat? Ik?..' zegt Lucas en staart raar voor zich uit. Ik knik. 'Ik ben zwanger van jou Lucas. Het is JOUW kind..' zeg ik en ineens begin ik te huilen. 'Hey, Brookie, niet huilen. Wat is er nou? En trouwens.. hoe kan het mijn kind zijn.. wij hebben toch nog nooit?...' stamelt hij. 'Ik kan er niet langer tegen.. tegen iedereen te moeten liegen.. je gelooft niet eens dat het je eigen kind is.. en dan laat je me straks in de steek en Jimmy ook en dan zit ik alleen met een kind van jou dat huilt en huilt en huilt..' stamel ik. 'Rustigg Brookie nou, ik laat jouww niet in de steekk. Maar het kan toch echt niett mijn kind zijnn, want ik kende jouww nog niet, helaas..' zegt Lucas. 'Het is heel leuk je nu wel te kennen..' voegt hij er nog aan toe. 'Wel, het is wel van jou.. het is ons kindje Lucas.. van ONS.. denk na.. herinner je je niet meer een nacht.. dat je dronken was?.. In je hotel.. Cola met whisky.. Weet je het niet meer?..' stamel ik. Even lijkt hij na te denken. 'Cola met whiskyy, dat smaakt toch niet?..' zegt hij dan. Ik zucht teneergeslagen (is dat een woord?). 'Ik ben het Lucas. Denk dan na. Kijk me in m'n ogen.. Luister naar m'n stem.. Ik ben het.. E... Edriënne..' stamel ik. 'Heyyy.. die.. die ken ik niet!' roept Lucas lachend. Mijn mond trilt en ik sta op. 'Ik.. ik ga..' stamel ik vlug en pak mijn jurk van de grond en terwijl ik die aantrek ren ik de slaapkamer uit. Hij kent me niet meer.. hij kent me niet meer.. of hij wil me niet meer kennen.. ik ben gewoon niemand meer.. En met die gedachte ren ik op blote voeten zijn appartement uit..

[JENNi.]

Duncan
Kletsnat zitten Francis en ik in het zwembadje, omdat we toch al nat waren. "Dus je moeder komt je elf uur ophalen?" vraagt Francis teleurgesteld. Ik knik. "We nemen een late vlucht, zodat we daar in de ochtend of middag aankomen of zo.." Even kijk ik op de klok. Meteen sta ik geschrokken op. "Wat?" vraagt Francis, maar zodra ze op de klok kijkt snapt ze het. "O, vijf voor elf.." Ze staat op en slaat d'r armen om me heen. "NEEEE! " "Ja.." zeg ik zuchtend. "Ik ga even me spullen bij elkaar zoeken.." Hopelijk mag je met natte kleding het vliegtuig in. Ik geef Francis een snelle kus en loop weg van de dansvloer.

Francis
Na een tijdje komt Duncan terug. Ik sla me armen over elkaar en loop met 'm naar het podium. "DUDES," roept Duncan door de microfoon - een beetje down. "Het feestje is voorbij. Het is elf uur.." Meteen begint de zaal te joelen. "WAT!!?" "WAAROM?" hoor je. "me moeder.. ze komt me ophalen," vertelt Duncan. Ik sla me arm om 'm heen en leun met me hoofd op z'n schouder.

[JENNi.]

Nadat Duncan verteld had dat hij opgehaald werd, liep hij het podium af en kwam iedereen op hem afgerend. Niet omdat hij populair was - of nou ja, dat telde maar deels mee - maar vooral omdat iedereen hem een fijne reis wilde wensen. "Dunc, wat moet ik nou zonder jou? Met wie moet ik dan jammen?!" vroeg Allison met een pruillip. "Uh... met Francis?" stelde hij voor. Hij glimlachte en gaf d'r een knuffel. "Ik ga je missen. Al! Je blijft een goede vriendin, dat weet je hè?" Allison knikte glimlachend en ging naast Francis staan. Ook Jonathan, Carlos en Lauren namen afscheid.

"Hé, jullie blijven wel allemaal lief doen tegen mijn meisje hè?" vroeg Duncan daarna, terwijl hij z'n arm om Francis sloeg. "Dunc," zei Francis lachend. Ze keek Duncan even aan en zuchtte. "Doe jij wel voorzichtig in New York?" "Natuurlijk. Je kent me!" Francis bleef 'm aankijken en sloeg haar armen om z'n hals. "Ik zal je altijd trouw blijven. En niemand anders zoeken. Niemand is zo lief als jij. Niemand is beter dan jij. Jij bent de beste voor mij. Jij bent mijn ware liefde. Dat weet ik gewoon. Dat voel ik." Ze gaf 'm een zoen en zo bleven ze even staan. Plots hoorden ze een toeter. Meteen liet Francis Duncan los. "De taxi zeker?" vroeg ze. Duncan knikte langzaam en trok haar mee naar buiten, terwijl hij in z'n andere hand z'n koffer meetrok.

Buiten stond inderdaad de taxi, met Duncan's moeder ernaast. "Duncan, lieverd!" riep ze. "Hey mam," zei Duncan. Z'n moeder kwam naar hem toe en keek van hem naar Francis. "Is dat d'r nou?" vroeg ze aan Duncan. Even keek Duncan naar Francis, waarna hij trots knikte. "Ja. Dat is d'r. Mijn meisje." Duncan's moeder knikte tevreden en stelde zich aan Francis voor. "Francis Versteegh," zei Francis. De chauffeur had de koffer in de kofferbak gedaan en sloeg de klep dicht. "We moeten gaan," zei Duncan's moeder. "Echt?" vroeg Duncan. Ze knikte. "We moeten ruim op tijd op het vliegveld zijn.." "Oké.." stamelde Duncan begrijpend. Hij keek weer naar Francis en gaf d'r weer een knuffel, waarna er een zoen volgde. "Ik zal jou ook altijd trouw blijven. Geen enkel meisje zal mijn aandacht krijgen. Mijn aandacht gaat volledig naar jou. Daar kan je me op vertrouwen." Weer gaf hij Francis een zoen, die haar glimlach niet meer kon verbergen. Daarna liep Duncan naar de taxi en stapte samen met z'n moeder in. De deur ging dicht, de chauffeur stapte in en al zwaaiend reden ze weg...

[Robin A.]

Clémence
Ik veeg wat zweet van mijn voorhoofd en kruip tegen Nathan aan.

[Lucy Skye]

Brooke / E
Ik loop door de koude sneeuw maar ik voel het amper. Hij herkent me niet.. juist als ik iemand zelf vertel dat ik het ben.. gelooft hij het gewoon niet.. Ik kijk om me heen. Zou d'r nog een bus gaan om dit tijdstip?..
Nathan
'Zullen we zo weer naar binnen gaan of wil je hier blijven?' vraag ik.

[Robin A.]

Clémence
"Laten we maar naar binnen gaan.. straks worden we nog ziek." zeg ik.

[Lucy Skye]

Nathan
Ik knik en pak onze kleren. Zodra we wat hebben aangetrokken gaan we vlug naar binnen.
Brooke / E
'ROTBUS!' roep ik boos en schop tegen het bordje met de bustijden aan.

[Robin A.]

Clémence
"Zal ik de verwarming wat hoger doen?" vraag ik.

[Lucy Skye]

Nathan
'Uhm.. als jij het koud hebt?..' zeg ik.
Brooke / E
'Au au au..' mompel ik en pak mijn voet vast. Even vergeten dat ik geen schoenen aan had en dat m'n voet al half bevroren was. Tranen stromen over mijn wangen, maar niet door de schop tegen die paal.. Zodra het iets beter gaat met m'n voet besluit ik te gaan lopen. 'Puddingkoekjes... asjeblieft... geef mij... puddingkoekjes...' bedelt een vrouwtje als ik langs d'r loop. 'Uh.. sorry.. die heb ik niet.. maar.. vrolijk kerstfeest?..' zeg ik en loop door. Maar waarheen eigenlijk? Ik zucht als ik merk waar ik gestopt ben. Voor C's huis. Moet ik hier nu gaan aanbellen en vragen om een lift naar huis? Nee, dat is belachelijk, stom idee, echt niet dat ik dat ga doen..
Nathan
Ineens wordt er aangebeld..

[Robin A.]

Clémence
"Ik doe wel open." zegt Nathan en loopt naar de gang. "Wie is dat, schatje?" vraag ik. "Uhm.. Brooke?" zegt hij.

[Lucy Skye]

Brooke / E
'Ik.. ik..' stamel ik en begin dan weer te huilen.

[Robin A.]

Clémence
Ik loop naar de gang en zie Brooke huilen. "Hé gaat het?" vraag ik en omhels haar om haar te troosten.

[Lucy Skye]

Brooke / E
'Hij.. hij.. hij herkende me niet..' stamel ik snikkend.

[Robin A.]

Clémence
'wie? Wat? Is er wat met Lucas? Wat is er?"