Seizoen 4

[Lucy Skye]

Nathan
'Al weken geleden, maar Alice heeft geholpen met uitzoeken hoor, dus je vindt alles mooi,' zeg ik.

[benooiit]

Chi, Maaike en Ryan nemen het vliegtuig naar Spanje en beleven een leuke vakantie!¢¾

[Robin A.]

Clémence
"Alleen nog mijn jurk?" Ik kijk hem vol ongeloof aan maar knuffel hem dan. "Wow, dit is zo gaaf."

[Lucy Skye]

Nathan
'Dus je vindt het niet erg dat ik alles al had geregeld?' vraag ik. 'Nee, helemaal niet,' zegt ze terwijl ze me knuffelt. 'SH*T!' roep ik ineens. C laat me geschrokken los. 'Wat?' vraagt ze. 'Uh.. niks.. niks.. ik dacht alleen uh.. dat ik de uitnodigingen nog niet had verstuurd.. maar dat had ik wel..' stamel ik. Sh*t.. Ik heb E uitgenodigd..

[Robin A.]

Volgende dag..
Clémence

De jurk is geweldig en alles is perfect. Dat heeft hij goed geregeld. Ik moet ook Alice nog bedanken. Ik kijk de ruimte door. “Hoe vind je het?” vraagt Nathan en slaat zijn armen van achter om mijn middel. “You did a great job,” ik kijk hem naar achter verliefd aan. “Het is fantastisch.” Stamel ik. Even zucht ik. “Ga jij maar lekker naar de kapper. Ik ontvang de mensen wel.” Zegt Nathan en laat me los. “Ik kan gewoon nog niet geloven dat we nu gaan trouwen.” Zeg ik en geef hem daarna een zoen. “Wen er maar aan mevrouw Archibald.” Zegt hij grijnzend en geeft me een zoen terug. “Ga nou maar.” Zegt hij. “Oké.” Zeg ik en loop van hem weg naar de kamer waar de kapper is.

“Je mag zo.” Zegt Alice tegen mij. Ik knik nerveus naar haar. “Zit mijn jurk goed?” vraag ik. “Ja, hij zit geweldig.” Zegt ze goedkeurend. “Zou Nathan hem mooi vinden?” vraag ik. “Hij zou je zelfs mooi vinden in een vuilniszak.” Zegt Alice lachend. Dan hoor ik de bruidsmars. “Je mag.” Zegt Alice en duwt de deur open. Zenuwen gieren door mijn lichaam als ik kijk naar de mensen die hij heeft uitgenodigd. Dan kijk ik naar Nathan. Even zucht ik van genot als ik zijn verwonderlijk blije glimlach zie. Hij steekt zijn hand uit en ik neem hem maar al te graag aan.

“Ik, Nathaniel Fritzwilliam Archibald, neem Clémence Rosalie Daugreilh aan als wettige echtgenote en beloof haar te steunen in voor en in tegenspoed.” Herhaalt Nathan in zijn eigen woorden. Ik glimlach naar hem. Dan ga ik. Ik herhaal de precieze woorden van de ambtenaar. We geven elkaar de ringen en kijken elkaar diep in de ogen. “Dan mag ik jullie nu man en vrouw verklaren. Nathan je mag je bruid kussen.” Dat laat hij geen tweede keer zeggen en geeft me een lange zoen.

[Lucy Skye]

Echt, nu vraagt nooit meer iemand 'E post je lang?' xD Succes ermee en tot vanavond!
---
Brooke / E
De bruiloft was prachtig. Iedereen was prachtig. Zodra er allemaal liedjes door de muzikanten gespeeld zijn klim ik het podium op. Ik hoor Alice nog iets mompelen over “vliegtickets” die ze nog moest halen en zie haar zo vlug als ze er was weer verdwijnen naar de auto. Ik tik even op de microfoon. ‘Hallo?’ zeg ik en zie dan allemaal verbaasde gezichten. ‘Ja, ik weet het, wat jullie nu denken. Maar uh, ik ben een geest, en ik zing graag even een liedje voor jullie, goed?’ zeg ik wat raar. Ik kijk even naar Lucas. ‘Dit is ook mijn laatste liedje, en de laatste keer, dat jullie me zullen zien,’ zeg ik en zet dan in.

‘You had me at hello... but ended me at goodbye...’ fluister ik als ik klaar ben en ren het podium af. ‘E! Waar ga je heen?!’ roept Jimmy en rent achter me aan. Ik stop en draai me om. ‘Zorg goed voor jezelf,’ zeg ik en druk mijn lippen op de zijne en laat hem dan los. ‘Wat? Waar gaat dit over? Wat ga je doen?’ vraagt hij. ‘Wat ik tijden geleden probeerde te doen, maar niet kon doen,’ zeg ik. ‘Wat?! Nee, E, niet.. niet.. weggaan.. je bent er net weer en.. en je bent weer jezelf.. waarom zou je nu weggaan als alles weer goed is?’ vraagt Jimmy met tranen in zijn ogen. ‘Omdat ik eigenlijk allang weg had moeten zijn,’ zeg ik. ‘Maar je hoeft niet weg, we houden van je, ik.. ik hou van je..’ stamelt Jimmy. ‘Ik ook van jou..’ zeg ik ook met tranen in mijn ogen. Ik haal even diep adem. ‘Als je me zoekt... ben ik in de wolken,’ fluister ik. ‘Nee, E, asjeblieft,’ zegt Jimmy en een traan rolt over zijn wang. Ik veeg met mijn hand zijn traan weg. ‘Je redt het wel zonder mij. En ik red het ronder jou. Ga verder Jimmy. Het leven heeft zo veel moois te bieden..’ zeg ik. ‘Ja, dat is zo, maar als er zoveel mooie dingen zijn in het leven, waarom ga jij dan weg?..’ vraagt hij. ‘Ik.. ik heb al het mooie al gevonden.. Ik heb alles gehad wat ik wilde.. dus nu is het over..’ zeg ik. ‘Nee, E, het is niet over..’ stamelt Jimmy. ‘Jawel, voor mij is het over. Maar niet voor jou, ik weet zeker dat er iemand is, die net zo veel van jou houdt als ik deed..’ zeg ik. ‘Deed? Je.. je houdt niet meer van me?..’ zegt Jimmy. ‘Ik kan niet houden van zonder hart.. en mijn hart.. heb ik bij jou achtergelaten..’ fluister ik. Even lijk ik een rare dubbele stem te horen, maar Jimmy lijkt het niet te merken. ‘Maar E.. ik.. ik.. uhm.. ik kan je ten huwelijk vragen?.. Als je dat soms wilt.. Alles wat je wilt om te blijven..’ zegt hij. Ik begin te lachen. ‘Dat helpt niet meer Jimmy. Ik heb mijn keuze gemaakt,’ zeg ik en geef hem nog een laatste zoen. Daarna ren ik weg. ‘E!’ roept Jimmy nog. ‘Vanaf je nek naar beneden, vanaf het midden iets naar links, daar ben ik!’ roep ik nog en ren dan weg.

Ik schop m’n hakken uit en stop even om ze goed in het zicht neer te leggen. Ik haal een stuk krijt uit de bosjes, wat ik daar had verstopt, tevoorschijn en begin te schrijven.

Lieve allemaal,
Ik heb altijd van jullie gehouden en ik zal jullie ook nooit vergeten.
Geluk en voorspoed in het leven.
Ga me vooral niet achterna, dat zou niemand willen.
This is just, how my story ends...
Dikke kus op je neus, of je dat nou wilt of niet,
E
PS: Als je ooit een roze olifant ziet, denk je dan even aan mij?

Ik lach even en leg dan het krijtje in een van mijn schoenen neer. Ik sta op en veeg wat van het krijt van mijn jurkje af. Zo. Klaar. Nu echt, nu ben ik echt klaar.
Ik loop over de stoep en geniet nog voor een keer van alles om me heen. De bomen, de bloemen, de vogels, Puddingkoekje, de sneeuw, gewoon alles. De auto’s, de auto’s die mij van het leven mogen beroven.
Toen liep ik de straat op. Ik zag de koplampen van de gele Porsche en hoorde een afgrijselijke gil. *Dank je Alice* telepateerde ik nog naar haar. Dankje.

Alice
Ik gil zoals ik nog nooit gegild heb. *Dank je Alice* hoor ik vaag in mijn hoofd. ‘Nee! Niet dank je!’ roep ik geschrokken en ren de auto uit. ‘Edriënne?’ zeg ik verbaasd. Maar alles wat er nog is, is een deuk in mijn auto. Meer niet. Verbaasd staar ik naar de deuk. Waar.. waar was ze?.. Ik zag haar toch echt voor de auto en.. ’Ze is veilig, ze is nu bij mij. Je hebt het juiste gedaan, het was haar keuze. En dit is mijn keuze. Ik hou van je. Dag zusje..’ hoor ik. ‘Dag.. Edward..’ stamel ik. Ik ook van jou..

Quil
Ik prop nog wat hapjes in m’n mond. Oh die ziet er ook wel lekker uit, en die, en die, mpff d’r past nog wel wat bij. ‘Ze is weg..’ stamelt een bedroefd iemand ineens. ‘Wmpff.. wie?’ vraag ik en slik snel mijn hap door. ‘Degene waarvan ik hield.. ze is weg.. niet meer bij mij..’ stamelt hij. ‘Oh hey, Jimmy! Awg, dat gevoel ken ik nou ook..’ zeg ik en staar naar Chicary die met Jacob staat te lachen. Ja.. dat gevoel ken ik ook.. ‘Ook een hapje?’ vraag ik en wijs naar de hapjestafel. Jimmy zucht. ‘Ja, doe maar,’ zegt hij en ik geef hem een handvol hapjes. ‘Wow, jij hebt een eetlust..’ stamelt Jimmy. ‘Ja, eten helpt tegen verdriet,’ zeg ik. ‘Echt?’ zegt Jimmy en propt al het eten naar binnen. Ik moet lachen. ‘Je bent grappig,’ zeg ik lachend en eet nog wat. ‘Dankje?’ zegt Jimmy wat verbaasd als hij z’n mond weer leeg heeft. ‘Nee, echt. Een tennisleraar, wie bedenkt er nou zoiets?’ zeg ik lachend. ‘Ik ben toevallig wel een hele goeie tennisleraar hoor,’ zegt hij nors. ‘Puh, dat wil ik nog wel eens zien dan,’ zeg ik. ‘Goed, morgenmiddag, bij het tennisveld in mijn tuin?’ vraagt hij. Ik knik. ‘Goed. Dan hebben we dus een.. een.. date?’ zeg ik raar. ‘Uhm.. ja.. laten we het maar niet zo noemen..’ zegt Jimmy. ‘Nee..’ zeg ik. ‘Weet je, we hebben best veel gemeen. Ik hou van iemand waar ik niet van kan houden, en jij ook. Ik ben in voor een wedstrijdje, jij ook. Ik heb een leuk huis, jij ook. Ik ben aardig, jij ook..’ zeg ik. ‘Vind je? Aardig? Ik?’ zegt Jimmy. Ik knik. ‘Ik uhmm vind jou ook wel aardig..’ zegt hij dan. Ik lach breed waardoor al mijn scherpe tanden zichtbaar zijn, maar hij schrikt er niet eens van. Ik denk dat hij me wel mag en weet je, misschien mag ik hem ook wel. Misschien heb ik Chicary niet nodig.. kan ik d’r ook vervangen door iets anders.. ‘Zeg, als jij me morgen meeneemt uit tennissen, mag ik je dan overmorgen meenemen om uit eten te gaan?’ vraag ik en kijk hem aarzelend aan. Langzaam valt het kwartje bij hem en hoor ik hem aan precies dezelfde dingen denken als mij. Dan glimlacht hij. ‘Ja, leuk.’

Brooke / E
Ik gil, zo hard als ik kan. Zij gilt mee, maar dan is haar stemgeluid weg en ben ik de enige die nog gilt. Ik voel pijn, een helse pijn. ‘HOU OP! LAAT HET OPHOUDEN!’ gil ik. ‘Nog heel even, bijna, mijn lief,’ fluistert een zeer bekende stem. Dan ineens is er een wit licht. Ik knipper met mijn ogen en voel het licht branden aan mijn ogen. Dan is het licht weg en is alles helder. ‘Je bent wakker..’ zegt hij. ‘Wie.. wie ben jij?..’ vraag ik. Waarom voelde me ik zo raar? Langzaam kom ik overeind. ‘Blijf nog maar even liggen. We hebben meer dan genoeg tijd,’ fluistert hij en duwt me voorzichtig weer achterover. ‘Ik ken jou..’ stamel ik. ‘En ik jou ook.. Ik heb je bekeken, je bent zo mooi. Zo prachtig. Je gouden lokken. Je glanzende blauwe ogen. Waarom dacht ik dat je een vijandige was vroeger? Ik verwarde mijn vijandige gevoelens gewoon met liefde. Liefde voor jou..’ stamelt hij. ‘E.. E.. Edward?..’ stamel ik dan. Hij knikt. ‘Maar.. hoe.. je was.. dood.. en ik.. ik ben dood.. wij zijn dood...’ stamel ik. ‘We zijn ook dood. Maar niet helemaal. Niet voor elkaar. Niemand kan ons zien, maar wij iedereen wel. Het was een sombere tijd, ik was helemaal alleen. Ik heb geprobeerd om contact te krijgen met C, maar ze wilde me niet meer zien.. Toen was mijn kracht bijna op en moest ik weer als schim verder leven.. Maar mijn laatste beetje kracht.. heb ik gebruikt om jou te redden, mijn lief,’ zegt hij. ‘Maar.. sinds wanneer ben ik “jouw lief”?’ stamel ik. ‘Sinds ik inzag hoe prachtig je bent, Edriënne,’ zegt hij. Ik probeer weer overeind te komen en hij helpt me en houdt me vast in zijn stevige armen. ‘Maar waar zijn we nu dan?’ vraag ik. ‘In mijn huis, in New York. Je gaat het er vast fantastisch vinden,’ zegt hij. Ik kijk omhoog diep in zijn ogen. ‘Wow..’ stamel ik. ‘Wat is er? Moet je weer liggen?’ vraagt hij. ‘Je ogen zijn als een spiegel.. maar.. waarom ben ik dan?..’ vraag ik. ‘Zeventien?’ zegt Edward. Zeventien?.. Ik was weer zeventien?.. ‘Maar.. hoe zit het dan.. met.. mijn.. mijn kindje?..’ zeg ik met tranen in mijn ogen. ‘Die is ook gered, en hij leeft. Hij is bij Lucas, die zal voor hem zorgen,’ zegt hij. ‘Het is een jongetje?..’ zeg ik vol bewondering. Edward knikt. ‘Als je hem wilt zien, kan dat elke dag. En hij, hij kan jou ook zien, jullie zijn op een of andere manier met elkaar verbonden,’ zegt Edward. ‘En.. en.. hoe heet hij?’ vraag ik. ‘Nou, je had wat namen in je hoofd. Ik heb de mooiste gekozen en op een briefje voor Lucas geschreven, zodat hij het kindje zo kan noemen,’ zegt Edward. ‘Welke naam dan?’ vraag ik en kijk hem met grote ogen aan. ‘River. Maar Lucas wilde er ook zijn naam aan toevoegen, dus dat wordt waarschijnlijk River Lucas,’ zegt Edward en hij lacht. Hij lachte zo mooi. ‘Je bent.. wauw.. je bent geweldig.. dat je dit allemaal.. voor mij hebt gedaan..’ zeg ik. ‘Voor ons, mijn lief,’ zegt Edward en hij trekt me overeind. Even wankel ik maar Edward vangt me op. ‘Wat wil je nu doen?’ vraag ik. Ik denk even na en haal dan mijn schouders op. ‘Zeg jij het maar, wat heb je altijd al willen doen wat je niet kon doen?’ vraag ik. ‘Dit,’ zegt Edward en drukt zijn lippen vurig op de mijne.

Gossip Girl
A had nog een tijdje last van waanbeelden en spijt, maar besefte later dat ze niks fout had gedaan, maar juist twee mensen bij elkaar had gebracht. L, of Lucy beviel van haar kindje van C, of Cam – ach wat moeilijk al die afkortingen, als er mensen zijn met dezelfde beginletter – en ze noemden haar Hope.
J en Q werden samen heel gelukkig en streefden in verschillende landen naar de openheid van een homohuwelijk. Ze wonnen alle debatten en hadden zo hun doel bereikt. Omdat ze toch iets misten in hun leven adopteerden ze een weeskindje.
L, hielp nog meer mensen die gek waren, maar stopte daarmee. Hij besloot vrijaf te nemen om te zorgen voor zijn kindje. Later trok hij in bij C en N.
C en N waren gelukkig getrouwd en hadden een groot huis gekocht totdat L ineens op de stoep stond. Ze besloten dat hij bij hun mocht wonen, hoe meer zielen, hoe meer vreugd.
En E en E? Twee E’s, hoe grappig. Die waren elke dag samen. E kwam erachter dat ook zij eeuwig zou leven, maar dat maakte haar niet uit. Want ze had nu een nieuwe geliefde, die er altijd voor haar zou zijn. Je zou denken, dat gaat vervelen na een tijdje, maar nee, om onbegrijpelijke redenen, gebeurde dat nooit.

Sommigen leefden kort, anderen lang en nog twee voor eeuwig. Maar vooral, leefde iedereen heel gelukkig.

Einde.

[Robin A.]

*slik* wow...

[JENNi.]

WAUW. Super post

[chicary]

wow! ;D Cool!